Όταν πεθάνω

Ν. Λαπαθιώτης

Όταν πεθάνω

Όταν πεθάνω μη σφαλήσετε
τα μάτια μου τα παγωμένα.
Θέλω να ιδώ ποιοι θα γελάσουνε
και ποιοι θα κλάψουνε για μένα.

Θα 'ρθει η μανούλα μου η ταλαίπωρη,
θα φέρουν τον παπά τον γέρο.
Θα'ρθουν τριγύρω όσοι μ' αγάπησαν:
αυτοί θα κλάψουνε,το ξέρω.

Και θα 'ρθουν κι άλλοι σαν το μάρμαρο-
θα κλάψουν,να φανούν πως κλαίνε.
Κι εσύ με τα γυαλένια μάτια σου
θα τους μαντέψεις,πεθαμένε!

Έρχεται ο θάνατος αλύπητα
γλυκά-γλυκά να μας κοιμήσει.
Και ξεσκεπάζει με μιας γύρω μας
και τις αγάπες και τα μίση.

Και θα περάσουνε,θα φύγουνε,
και θα'ρθουν άλλοι,θα'ρθουν άλλοι.
Ούτε τους ένιωσα,ούτε με ένιωσαν:
στο χώμα θα βρεθούμε πάλι.

Μ' αν έρθει δίχως κλάματα,
που ήταν για μένα Φως και Πλάση,
κι έρθει σιγά-σιγά,σα μάρμαρο,
να με κοιτάξει,να γελάσει,

μ' αν έρθει δίχως κλάματα,
σε μένα,στον φτωχό εμένα;
Ω,ας μη βλέπω τότε ,κλείστε μου,
τα μάτια μου τα παγωμένα..."